صفحه محصول - پاورپوینت محیط سازمانی

پاورپوینت محیط سازمانی (pptx) 35 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 35 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

محیط سازمانی استاد مربوطه : گردآورنده : تعریف محیط: محيط در لغت به معناي محيط زيست، محيط اطراف‌، احاطه‌ و دور و بر آمده است. بطور كلي در متون تخصصي مديريت، محيط، به پديده­هاي اطراف سازمان اطلاق مي­گردد؛ كه بطور معمول عواملي نظير دولت، رقبا، تكنولوژي، عرضه و تقاضاي نيروي كار، مشتريان و ارباب رجوع و اخيرا صنعت مرتبط با سيستم را دربرمي­گيرد. [1] محيط در نوع نگرش به سازمان، سازمان را سيستمي فرض مي‌كند، كه داده­ها را به ستاده­ها تبديل مي­كند(سيستم‌هاي باز)، و براي بقاي خود به محيط متكي است. [2] سابقه نگرش سيستمي به سازمان به ارائه نظريه عمومي سيستم­ها در دهه 60 ميلادي برمي­گردد. [3] سيستم باز، سیستمی است كه با محيط خود، تبادل انرژي، ماده و اطلاعات دارد و يك سيستم كاملا بسته، سيستمي است كه به هيچ وجه از محيط، انرژي دريافت نمي­كند و به هيچ وجه از خود به محيط، انرژي ساطع نمي­كند. كوتاه سخن اين كه بسته يا باز بودن يك سيستم، امري نسبي است كه به ميزان ارتباط آن با محيط بستگي دارد. [4] عوامل محیطی و مرز سیستم هر سيستم ، علاوه بر ارتباط با عناصر درون خود(عناصر تشكيل‌دهنده سيستم و روابط آنها)، با عناصر خارج از خود و مربوط به محيط نيز سروكار دارد.در واقع، محيط هر سيستم، شامل آن چيزهايي است كه خارج از كنترل كامل سيستم هستند؛ ولي به گونه­اي بر عملكرد آن تأثير دارند. با توجه به اينكه محيط، خارج از سيستم قرار دارد، سيستم نمي­تواند كار چنداني براي كنترل مستقيم تغيير و تحولات آن انجام دهد؛ به همين دليل مي­توان محيط سيستم را به منزله عاملي ثابت در نظر گرفت. براي تشخيص عوامل محيطي مي­توان از پرسش­هاي زير استفاده كرد: 1.   آيا عامل مورد نظر با هدف سيستم ارتباط دارد؟ 2.   آيا اين عامل، تحت كنترل سيستم قرار دارد؟ بدين ترتيب اگر يك عامل فرضي بر سيستم، اثر داشته باشد و تحت كنترل آن نيز باشد، عاملي سيستمي به شمار مي­آيد؛ ولي اگر يك عامل مؤثر بر سيستم، خارج از كنترل آن باشد، عاملي محيطي محسوب مي‌شود و چنانچه يك عامل غير مؤثر، تحت تأثير سيستم نباشد، نه محيطي محسوب مي­شود و نه سيستمي. [5] سيستم­ها معمولا در "مرز سيستم"، از محيط خود جدا مي­شوند. مرز سيستم، مجموعه­اي از عناصر سيستم است، كه علاوه بر عناصر دروني سيستم، عوامل ديگري(محيط خارجي)نيز در تعيين رفتار آن مؤثر هستند؛ البته عناصر موجود در مرز­هاي سيستم نيز به محيط خارجي واكنش نشان مي­دهند. [6] انواع محیط مفهوم محيط سازمان را مي­توان بر حسب شدت تأثير بر روي سازمان، به "محيط عمومي" و "محيط خصوصي" تقسيم­بندي كرد. محيط عمومي [محيط كلان]همه چيز را دربرمي­گيرد؛ مثلا عوامل اقتصادي، سياسي، اجتماعي، فرهنگي، ساختار حقوقي و وضعيت زيست‌بومي.محيط عمومي همه شرايطي را كه بر سازمان تأثير داشته، ولي وابستگي سازمان، نسبت به آن، واضح و روشن نيست را دربرمي‌گيرد. محيط اختصاصي [محيط خرد]بخشي از محيط سازمان است كه بطور مستقيم به سازمان، در تحقق اهدافش مرتبط مي­شود و بطور واضح و روشن بر عملكرد سازمان تاثير دارد. معمولا عرضه­كنندگان [منابع مورد نياز]، رقبا، نهاد­هاي قانون­گذاري، اتحاديه­هاي كارگري و گروه­هاي فشار را جزء محيط اختصاصي در نظر مي­گيرند. محيط اختصاصي يك سازمان بر اساس قلمرو انتخابي آن تغيير خواهد كرد؛ قلمرو يك سازمان با دامنه محصولات و يا خدمات و همچنين با سهم بازار يك شركت، رابطه دارد. [7] محيط هاي پويا و ايستا پويايي يا ايستايي محيط­ها، به سرعت تغيير و تحول در عوامل محيطي بستگي دارد.محيط­هاي پويا نسبت به محيط­هاي ايستا، عدم اطمينان بيشتري ايجاد مي­كنند.مديران تلاش مي­كنند تا عدم اطمينان (پيش­بيني­پذيري كمتر) محيطي را حداقل كنند؛ زيرا كه عدم اطمينان محيطي تهديدي براي اثر­بخشي سازمان محسوب مي­شود . [8]    واكنش در برابر محيط سازمانها، نه تنها با محيط­شان در تعامل هستند؛ بلكه اين تعامل براي بقا و ادامه حيات سازمان­ها ضروري است. بين صاحب­نظران برسر مسئله توانايي يا عدم توانايي سازمان­ها براي واكنش نسبت به محيط، بحث وجود دارد. بر اساس نظريه "محيط – جمعيت"، مديران نمي­توانند محيط سازماني خود را تحت تأثير قرار دهند و محيط، يك پديده مستقل و مشخص بوده و مديران قدرت واكنش نسبت به محيط را ندارند. اما صاحب­نظران در انتقاد به نظريه مذكور اظهار مي­دارند كه مديريت، هميشه در واكنش نسبت به محيط ناتوان نيست. مديران در انتخاب راهبرد و گزينش روش­هاي تخصيص منابع سازماني، از آزادي عمل برخوردارند. به‌علاوه؛ سازمان­هاي بزرگ، (معمولا) براي شكل دادن به محيط، امكانات و وسايلي مانند تغيير قلمرو، كنكاش محيطي(براي پيش‌بيني تغييرات)، روش­هاي مديريت تقاضا، تبليغات، ائتلاف، عقد قرارداد، لابي­گري و نفوذ در دستگاههاي قانون‌گذاري را در اختيار دارند و سعي مي­كنند، با امكانات مذكور، محيط خود را تحت تأثير قرار دهند.[9] محيط و ساختار سازمان معمولا مديران از طريق فرآيند برنامه­ريزي، خود را با محيط خارج، وفق (انطباق با محيط) مي­دهند. آنها برنامه­هايي را ارائه مي‌كنند و به اجرا در مي­آورند؛ تا به وسيله آنها، فعاليت­هاي سازمان را هدايت كرده و بر رفتار گروه­هاي ذينفع موجود در محيط، تأثير بگذارند و با عواملي كه به صورت غير مستقيم، در محيط وجود دارند، خود را وفق دهند. راه ديگر اين است كه سازمان با تغيير در ساختار رسمي خود، بكوشد خود را با محيط سازگار كند. [10] البته فرآيند برنامه­ريزي و تدوين و طراحي انواع برنامه­ها(ماموريت، هدفهاي بلند­مدت و كوتاه­مدت و راهبرد)، بدون مطالعه و كنكاش محيط، همچنين طراحي و اصلاح ساختار سازماني، بدون توجه به محيط، امكان‌پذير نيست. مثلا در تدوين راهبرد، محيط، مطالعه و پيمايش محیط، بسيار حائز اهميت است؛ زيرا در فرايند تدوين راهبرد(برنامه­ريزي راهبردي)، هم بايد با تجزيه و تحليل محيط، فرصت­ها و تهديدهاي پيش روي كسب و كار و هم نقاط ضعف و قوت كسب و كار را مشخص كرد. مشخص كردن نقاط ضعف و قوت كسب و كار نيز مستلزم مقايسه توان بازاريابي و توليد آن با رقبا؛ يعني پيمايش و توجه به محيط است. [11] همان­طور كه ذكرشد، مديران در مواجهه با محيط، بعضا بايد ساختار سازمان خود را دگرگون كنند. يافته­هاي محققين نيز نشان مي­دهد كه محيط، به همراه راهبرد، فن­آوري، اندازه و چرخه حيات سازمان، قدرت و توان كنترل و منابع انساني، مجموعه عوامل تأثيرگذار بر ساختار سازماني را تشكيل مي­دهند؛ كه مديران هنگام طراحي ساختار، بايد به اين عوامل توجه كنند. [12] همچنين مدارك و شواهد درباره رابطه محيط و ساختار نشان مي­دهد كه: 1.يك محيط پويا نسبت به محيط ايستا، تاثير بيشتري بر ساختار سازمان دارد و سازمان را به سمت گزينش شكل­هاي ساختاري منعطف، سوق مي­دهد. 2.هرچه عدم اطمينان محيطي بيشتر باشد، احتياج به استانداردسازي و قوانين و مقررات؛ كه سرعت واكنش به تغييرات را كاهش مي­دهند، كمتر خواهد بود. در نتيجه مديران بايد از حجم قوانين و مقررات در چنين محيط­هايي بكاهند. 3.محيط پيچيده عدم تمركز بيشتري را مي­طلبد. [13]