پاورپوینت هنر درمانی (pptx) 27 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 27 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بسم الله الرحمن الرحیم
هنر درمانی
هنر درمانی:
هنردرمانی شامل واسطه های هنری است که از طریق آن درمان جو می تواند درون خود را آشکار نماید و درمانگر نیز در مقابل، قادر است رفتار او را تجزیه و تحلیل و ارزیابی کند. «هنر» می تواند ظهور تجارب و احساسات درونی را سبب شود
اگرچه پیشینه هنردرمانی به دهه ۵۰ میلادی یعنی تقریباً ۲۳ قرن قبل باز می گردد، اما ردپای هنردرمانی به شیوه امروزی که روش های مختلف هنردرمانی و تحلیل روانی را شامل می شود، از دو قرن پیش قابل بررسی است. در سال ۱۹۴۲ دانشمندی به نام رید Read، استفاده از هنر به عنوان یک علم پایه ای در آموزش و پرورش را مورد تاکید قرار داد. وی معتقد بود «هنر باید پایه و اساس آموزش و پرورش را تشکیل دهد» همچنین: «در هر کاری که ما انجام می دهیم، هنر برای ارضاء احساسات ما وجود دارد.» با این وجود، دنیا هنوز به اهمیت کاربرد هنر در روان درمانی، پی نبرده بود، تا اینکه در سال ۱۹۸۱ این رشته علمی به عنوان یک روش درمان، رسماً پذیرفته شد و در بسیاری از بیمارستانها، کلینیک ها و مراکز آموزشی مطرح و به کارگرفته شد. در سال ۱۹۸۹، ادواردزEdwards ، با توصیف وضع هنر و دیوانگی در قرون هیجده و نوزده میلادی، نشان داد که چگونه اندیشه ها و تصورات دیگر حوزه ها از جمله سنت های مذهبی و انسان شناسی زمینه محکم و استادانه ای برای هنردرمانی ایجاد می کند. وی با بررسی تاریخ هنر و تاریخ روان پزشکی نتیجه می گیرد که ریشه های این روش در نئوکلاسیسم قرن هیجده نهفته است. در آن زمان بشر با رویت تصاویر ترسیمی به وضع روحی هم نوع خود پی می برده است
هنردرمانی شامل واسطه های هنری است که از طریق آن درمان جو می تواند درون خود را آشکار نماید و درمانگر نیز در مقابل، قادر است رفتار او را تجزیه و تحلیل و ارزیابی کند. «هنر» می تواند ظهور تجارب و احساسات درونی را سبب شود. تجارب و احساسات درونی ایی که گاه به شکل بی نظم ممکن است ابراز شود؛ در فرآیند هنر، به شکل منظم تری خود را نشان می دهند. مواد هنری، وسایل قابل لمسی را در اختیار ما می گذارند که جنبه های آگاهانه و ناآگاهانه فرد را نشان می دهند. این واسطه های هنری در واقع بهانه ای است که درمانگر بتواند درمانجو را مورد مطالعه قرار دهد.
یکی از ویژگی های هنردرمانی این است که امکان کار با گروه های مختلف را فراهم می سازد و تمامی گروه های سنی از کودک تا مسن را تحت پوشش قرار می دهد. براساس نظریه هنردرمان ها، کارهنری علاوه بر بالفعل کردن توانایی های درونی فرد، تعادل و هماهنگی بین انرژی های فیزیکی و احساسی ایجاد می کند و فعالیتی التیام آور و تسکین دهنده است
درمان جو یا مددجو، هرکسی می تواند باشد. بیماران روانی، افراد معلول (جسمی و ذهنی)، زندانیان، افرادی که تحت تاثیر آسیب های اجتماعی بوده اند و حتی افرادی که شامل هیچ یک از موارد فوق نمی شوند، اما از زندگی خود رضایت ندارند. این افراد می توانند تحت درمان توسط هنردرمانی قرار گیرند
چایکوفسکی می گوید: «نهال یک تصنیف به طور ناگهانی و غیرمنتظره به وجود می آید. اگر خاک مستعد باشد، این نهال ریشه دوانده، رشد می کند و شاخه و برگ می دهد. این تعبیر من از خلق یک اثر هنری است. مهم ترین مسئله برای رشد و نمو این نهال، زمان مناسب آن است، پس از آن همه چیز خود به خود شکل می گیرد.» به همین ترتیب اگر درمانگر نیز فضای سالمی برای درمانجو فراهم کند، زمینه مساعد برای درمان را به وجود آورده است. این که درمانگر از کدام یک از روش های درمانی استفاده کند مهم نیست، مهم این است که او زمینه ای را برای درمانجو یا بیمار فراهم کند تا او با گذشته خویش آشنا شود. این فرآیند به وجود آورنده زمینه اعتماد به نفس در درمانجو است، که از آن طریق، احساس خواهد کرد می تواند همه چیز را برای درمانگر بیان کند
درمانگران علاوه بر اینکه آموزش هایی را به صورت آکادمیک در علوم هنر و روان شناسی دیده اند، اطلاعات وسیعی در مورد اقوام مختلف و بافت سنتی اقشار مختلف جامعه دارند. درمانگران عموماً متناسب با شرایط روحی و جسمانی درمانجو و با لحاظ کردن سن و توانایی های او به صورت فردی و در قالب تیم، یکی از روش های هنردرمانی (موسیقی درمانی، نقاشی درمانی، قصه درمانی، رنگ درمانی، تئاتردرمانی و...) را برای درمان انتخاب می کنند.
تئاتردرمانی یکی از شیوه های هنردرمانی است که در زیرمجموعه «گروه درمانی»ها (گروه های تحلیل ارتباط متقابل، گروه های خودیاری، روان کاوی، تئاتردرمانی و موسیقی درمانی) قرار می گیرد. این شیوه از جمله روش های روان درمانی است که دارای جذابیت هایی برای متخصصان روان درمانی و مددجوها است
اندیشه تئاتردرمانی برای اولین بار از سوی جاکوب لوی مورنو به هنگام مشاهده و مطالعه و تحلیل بازی های کودکان شکل گرفت. مورنو(متولد سال ۱۸۸۲، بخارست) هم زمان با تحصیل در دانشکده پزشکی، وارد فعالیت های اجتماعی شد و به همراه پزشکان با گروهِ درمانی کوچکی به نام «یاری به خود» کار در زمینه گروه درمانی را آغاز کرد. این فعالیت مورنو شروع روان درمانی گروهی و همچنین مثال اولیه ای از روان پزشکی اجتماعی است که در تاریخ رشد روان درمانی ثبت شده است
(...اما... انسان)اگرچه اولین حرکت تئاتردرمانی درکشور بود، اما در گام نخست خوش درخشید و حرکتی بدیع و نو در عرصه بهداشت و درمان کشور محسوب می شود. از آنجایی که چنین پروژه هایی می تواند احیا کننده توان روحی ـ روانی هزاران معلول جسمی ـ حرکتی کشورمان باشد، جا دارد مورد قدردانی، توجه و حمایت مسئولان و سازمان های ذی ربط قرارگیرد
