پاورپوینت حاشیه نشینی (pptx) 14 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 14 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
حاشیه نشینی
حاشیه نشینی چیست:
حاشیه‌نشینی پدیده‌ای است که با اسکان غیررسمی و بدون مجوّز گروه بزرگی از مردم در مکانی در کنارهٔ شهرها ایجاد می‌شود.
حاشیه‌نشینی در شهرهای ایران به صورت شهرک‌نشینی در حومهٔ شهرها و همچنین آلونک‌نشینی دیده می‌شود.
شهرک‌های حاشیه‌نشینان در اصل «روستای شهر» یا «شهرک‌های روستاگونهٔ درون شهر» هستند
اواخر دهه ۱۳۶۰ شمسی هجوم جمعیت از شهرهای مختلف به تهران پدیده ای را به وجود آورد که در قالب آلونک نشین ها قابل بررسی است. این پدیده که شکل ظاهری شهر را نیز بسیار نامطلوب کرده بود، اختصاص به منطقه خاصی نداشت و در تمام قسمت های شهر قابل مشاهده بود.
چنان که در حوالی پل مدیریت هم می شد نشانه های مربوط به آلونک نشینی را تشخیص داد. این آلونک ها از وجوه چندی مشابهت هایی داشتند، چنان که بیشتر آنها از مصالح ناپایدار به وجود آمده بودند و مساحت اندکی داشتند. اکثر ساکنان آن روستاییانی بودند که به شهر مهاجرت کرده بودند. مهاجرت آنها ماحصل سیاست های نادرستی است که در .دوره پهلوی به اجرا درآمده بود. هر چند پیدایش این اجتماع ها به پیش از این دوره بازمی گشت
سابقه پیدایش آلونک نشین های تهران به گفته ای به سال ۱۳۱۱ برمی گردد که باتوجه به قلت منابع، نمی توان پیرامون آن به درستی اظهارنظر کرد؛ اما به یقین پس از سال های ۱۳۳۲، این پدیده به شکل جدی مطرح شد. نخستین اجتماع آلونک نشین را گودهای جنوب شهر تشکیل می دادند که تا شهریور ۱۳۵۹ نزدیک به ۱۰۴۵۰ خانوار جمعیت داشتند. به نظر می رسد همزمان با توسعه کشور در میانه سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵، این پدیده نیز ظهور و رشد مضاعفی پیدا کرده است، اما قدیمی ترین این اجتماع را حلب شهر به خود اختصاص داده که در سال ۱۳۳۵ تاسیس شده است. پس از انقلاب نیز این پدیده همچنان ادامه حیات داشت. وعده های غیرعملیاتی و غیرعملی خاصه در سال های اولیه انقلاب سبب شد که با وجود اشغال ساختمان ها از سوی ساکنان آلونک دادن زمین، وام و مصالح ساختمانی به قیمت دولتی و حتی اسکان برخی از خانوارها از سوی دولت جمعیت این مناطق افزایش یابد که این روند تا سال ۱۳۶۰ ادامه داشت. مبارزه نسبتا قاطع شهرداری با ازدیاد این اجتماع ها خاصه از سال ۱۳۶۰ به بعد، موجب شد تا روند روبه رشد آن متوقف شود.
بخشی از این آلونک ها در قالب حلبی آبادها و بخشی در شهرک های آلونکی خودنمایی می کرد. بزرگ ترین این شهرک ها در جنوب تهران واقع شده بود. در جنوب منطقه ۱۶، تکه زمین بایر بزرگی قرار داشت که از شمال به خیابان شهید سیدجمشید و پانزده متری بعثت از جنوب به خیابان چرم سازی از شرق به مسیل فیروزآبادی و از غرب به خیابان جوانمرد قصاب محدود می شد.
حاشیه های درون شهری
این نوع حاشیه که معمولا در بخش های قدیمی تر شهر دیده می شوند، به مناطق مسکونی گفته می شود که وضعیت نا به سامانی دارد یا به عبارتی دیگر آن قسمت از شهر است که در گذشته وضعیت مطلوب و سامان یافته ای داشته ولی به تدریج شرایط آن نامناسب شده و ساکنان آن به نقاط بهتر و جدیدتری از شهر رفته و در آنجا سکنی گزیده اند.
دلایل حاشیه نشینی: بدین ترتیب می توان امکان غیر رسمی یا غیر متعارف را نمادی از انزوای اجتماعی محسوب داشت لذا میتوان گفت حاشیه نشینان، بیشتر افراد مهاجر روستائی و عشایر و کمتر شهری (از شهرهای دیگر – خودشهر) هستند که اغلب فاقد مهارت لازم می باشند و به علت عوامل جاذب شهری مانند اشتغال به شهرهای بزرگ روی می آورند و بدلیل عدم تطبیق با محیط شهری بتدریج در قسمتهایی از شهر که محل سکونت و نوع مسکن آنها با محل سکونت متعارف شهری مغایر می باشد و غالباً مالکیت غصبی دارد سکنی گزیده اند.
بنابر عقیده محققین، آنچه که «حاشیه» اطلاق می شود گروههای رانده شده، مهاجران روستائی فاقد توانمندی حرفه ای، تحصیلات و بضاعت لازم برای هر گونه مشارکت در حیات اقتصادی- اجتماعی شهر، دارای اشتغال کاذب در بخش غیر رسمی اقتصاد شهر مانند زائده ای انگلی از بخش پیشرفته تر و مدرنتر معرفی می شود که عمدتاً باعث آسیب شناسی اجتماعی و افزایش جرم یا تهدید کننده امنیت شهری می باشند. یکی دیگر از دلایل شکل گیری حاشینه نشینی عدم توانائی در اجرای سیاستهای تأمین مسکن و خدمات رسانی صحیح به اقشار کم در آمد شهری می باشد. حوادث غیر مترقبه (نظیر جنگ، خشکسالی ..) و افزایش بیکاری منجربه مهاجرتهای گسترده ای می شود که حاصل آن بروز تعارض بین اعتقادات مذهبی و آداب و رسوم مهاجر با ارزشهای فرهنگی و الگوهای رفتاری رایج در کلانشهرها است.
