مبانی نظری و ادبیات تحقیق خستگی شغلی

قسمتی از متن:

خستگی شغلی

از زمان های دور (دوره­ی کلاسیک) در مورد خستگی مطالبی به جا مانده است که شرح مفصل آن به قرن چهارم میلادی برمی­گردد (هیلی[2]، 1984). امّا، تا اواسط قرن هجدهم میلادی تعریفی از واژه ی خستگی در زبان انگلیسی وجود نداشت و ریشه­ی آن هم مشخصاً معلوم نبود (هیلی، 1984؛کوهن،1976). محققان می گویند ریشه ی لغت خستگی بسته به اینکه معنای اصلی آن به جنبه های جسمی یا روحی اشاره کند، متفاوت است. در میان معادل های واژه­ی خستگی جسمی می توان به لغات "دلگیر کننده[3]، "کسالت آورنده[4]"، "محزون[5]" اشاره کرد، در حالی که معادلهای روحی آن شامل واژه های"ملال آور[6]"، "یکنواخت[7]" و واژه ی فرانسوی (Ennui) است (هیلی، 1984؛ کوهن، 1976؛ اوکانر[8]، 1967).

در سایر زبانها معانی دیگری از خستگی که ناشی از نحوه ی کاربرد این اصطلاح است را می توان پیدا کرد. برای مثال در زبان آلمانی، لغت"Lany Wiele"که حاکی از "گذر کند زمان" است معنی خستگی را می دهد. در زبان عبری، لغت "Lashemn"به معنای "آرزوی چیزی را کردن" و همچنین" اندوه ناشی از بیکاری" معادل واژه ی خستگی است. معنی اصلی واژه­ی خستگی در زبان اسلاوی" Kuka"است که به معنای "تکرار و یکنواختی[9]" است (واف، 1979). نهایتاً ساندبرگ و استات (1992) معادل های دیگر واژه ی خستگی (خسته کننده) را از زبان های ژاپنی، چینی (ماندارین) وکره ای که تاکید بر مفاهیم "جالب نبودن[10]"و یا "بیکار بودن[11]" است راگزارش کرده اند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ریشه ی لغت خستگی می توان به نوشته های آسمان[12] (1979) و واف[13] (1979) مراجعه کرد. کاربردهای ادبی واژه ی خستگی را همچنین در آثار هیلی(1984)، کلاپ[14] (1986)، کوهن (1976)، اسپکز[15] (1995) می توان یافت.